ΜΑΚΑΡΙΟΙ ΘΕΑΤΕΣ

Ο Μενέλαος Πειστικός για την πρώτη φράση στο νέο του βιβλίο.

“΄Ένας τεράστιος γλόμπος κρεμόταν σαν δάκρυ από την οροφή.”

Η θέαση του φωτός ήταν η αιτία αυτής της φράσης. Όχι όμως το φυσικό φως του ήλιου, αλλά το τεχνητό φως της λάμπας. Ο ήρωας γεννιέται μέσα στο τεχνητό φως, ζαλισμένος και τυφλωμένος από την έκθεσή του σε αυτό, σε ένα μέρος άδειο, χωρίς χρόνο και χωρίς αναμνήσεις. 

Σχετικά με το βιβλίο

Ο κύριος Μ., σε έναν αυστηρά γεωμετρικό χώρο, βρίσκεται δέκτης διάφορων ερεθισμάτων, ακουστικών και οπτικών. Ήχοι δυσδιάκριτοι, υπόκωφοι και μυστήριοι, τον κάνουν να διερωτάται αν είναι υπαρκτοί ή προϊόν της φαντασίας τού. Καθώς προχωρά διστακτικά στο μεγάλο, αλλά χαμηλοτάβανο σαλόνι πού απλώνεται μπροστά τού, τούς μάλλον αποκρουστικούς ηχούς ακολουθεί η αποκάλυψη τριών προβατανθρώπων, πού παρακολουθούν τηλεόραση, μασώντας αδιάκοπα και αδιαφορώντας πλήρως για την «εισβολή» τού Μ. στο προστατευόμενο, «ασφαλές», περιβάλλον τους. Πριν σβήσει η συνείδηση του και μαζί το όνειρο πού όμως έντονα βιώνει, ο Μ. προσπαθεί μάταια να απεγκλωβιστεί , καταφέρνοντας να βγάλει μόνο πνίχτες κραυγές, πού δεν μοιάζουν να μπορούν να εξωτερικευτούν… 

Από το λόμπι τού ξενοδοχείου, ο Μ. ξεναγείται από τον Κάντυμαν στο Εργαστήρι Ζαχαροπλαστικής, πού διοργανώνει φεστιβάλ· ένα παιδικό πάρτι, με τυχερά παιχνίδια, talent shows, διαγωνισμούς, στοιχήματα, παιχνίδια γνώσεων, αγώνες ταχύτητας πληκτρολόγησης αλλά και βιντεοσκόπησης και ηχογράφησης σε καθρεφτόφωνα, στο πλαίσιο μιας αέναης ακαθόριστης κίνησης και μιας εικόνας-ψηφιδωτού, στα χρώματα τού φούξ, λαχανί, κίτρινου και γαλάζιου· ακριβώς σαν τα Ζαχαρωτά -έπαθλα πού οι διοργανωτές διανέμουν κατά τη διάρκεια τού Φεστιβάλ· τόσο στους νικητές, όσο και στους χαμένους.

Καθρεφτόφωνα, προβατάνθρωποι, το Εργαστήρι Ζαχαροπλαστικής, ο Ποδοσφαιρισμός, το Δόγμα του Αγνού Σταδίου, ένα Μουσείο ολοζώντανων, (παρα)δειγμάτων, αυτοείδωλο... εικονολατρία, το Πειραματικό Εργαστήρι των Μοτίβων Επανάληψης, τελειότητα και ματαιοδοξία, είναι μόνο κάποια από τα υπερβατικά στοιχεία του φανταστικού κόσμου τού πρωταγωνιστή. Ή ίσως συνθέτουν είτε τη ρεαλιστική απεικόνιση της σύγχρονης πραγματικότητας είτε τη δική του οπτική της εκσυγχρονισμένης στερεοτυπικής δυτικής κοινωνίας, μέσα στην οποία ματώνει να εντοπίσει την αληθινή του ταυτότητα, ανασκάπτοντας σε ένα καλοσχηματισμένο ψηφιδωτό και καταφεύγοντας σε φυσικές, αρχέγονες, δυνάμεις, που όμως ονομάζει φιλοσοφία, πνευματική ασκητική και διαλογισμό· όλα «ευγενική» προσφορά των χορηγών του «υπερπολυτελούς» μοντέρνου μοτίβου διαβίωσης...
Ένα Ζαχαρωτό· κάτασπρο ή σε ανεπαίσθητες καστανές αποχρώσεις, σε μορφή καραμέλας ή σκόνης. Το απαραίτητο όχημα για το ταχύτερο και ασφαλέστερο δυνατό -ζωτικής σημασίας- ξεγλίστρημα από τον κυκεώνα αυτού του γνωστού-άγνωστου κόσμου. Ή μήπως το αναπόφευκτο ένδυμα του κάθε κοινωνού του;
Παραισθησιογόνο ή «το χάπι της Ζωής»; Αυτό που ο καθένας λαμβάνει -σε όποιον βαθμό συνειδητότητας- για να απεκδυθεί τη σύμφυτη με την ύπαρξή του υποκριτικότητα και να αποτινάξει το προσωπείο του; Υπάρχει άραγε τέλος σε αυτό;
Υπάρχει αντικειμενική αλήθεια. Αλλά είναι εξατομικευμένη και δύσκολα ανιχνεύσιμη και ο δρόμος για αυτήν: αρκετά μακρύς ή επίπονα σύντομος.
Ένα σκακιστικό παιχνίδισμα αλήθειας και ψεύδους, που πλέκεται, ηδονικά ύπουλα, με την τελική ανάδυση της καθαρότητας, σε μια ατέρμονη διαλεκτική αλληλοαντίκρουση και ένα ευφάνταστο αλληγορικό κείμενο.

Καθρεφτόφωνα, προβατάνθρωποι, το Εργαστήρι Ζαχαροπλαστικής, ο Ποδοσφαιρισμός, το Δόγμα του Αγνού Σταδίου, ένα Μουσείο ολοζώντανων, (παρα)δειγμάτων, αυτοείδωλο... εικονολατρία, το Πειραματικό Εργαστήρι των Μοτίβων Επανάληψης, τελειότητα και ματαιοδοξία, είναι μόνο κάποια από τα υπερβατικά στοιχεία του φανταστικού κόσμου τού πρωταγωνιστή. Ή ίσως συνθέτουν είτε τη ρεαλιστική απεικόνιση της σύγχρονης πραγματικότητας είτε τη δική του οπτική της εκσυγχρονισμένης στερεοτυπικής δυτικής κοινωνίας, μέσα στην οποία ματώνει να εντοπίσει την αληθινή του ταυτότητα, ανασκάπτοντας σε ένα καλοσχηματισμένο ψηφιδωτό και καταφεύγοντας σε φυσικές, αρχέγονες, δυνάμεις, που όμως ονομάζει φιλοσοφία, πνευματική ασκητική και διαλογισμό· όλα «ευγενική» προσφορά των χορηγών του «υπερπολυτελούς» μοντέρνου μοτίβου διαβίωσης...
Ένα Ζαχαρωτό· κάτασπρο ή σε ανεπαίσθητες καστανές αποχρώσεις, σε μορφή καραμέλας ή σκόνης. Το απαραίτητο όχημα για το ταχύτερο και ασφαλέστερο δυνατό -ζωτικής σημασίας- ξεγλίστρημα από τον κυκεώνα αυτού του γνωστού-άγνωστου κόσμου. Ή μήπως το αναπόφευκτο ένδυμα του κάθε κοινωνού του;
Παραισθησιογόνο ή «το χάπι της Ζωής»; Αυτό που ο καθένας λαμβάνει -σε όποιον βαθμό συνειδητότητας- για να απεκδυθεί τη σύμφυτη με την ύπαρξή του υποκριτικότητα και να αποτινάξει το προσωπείο του; Υπάρχει άραγε τέλος σε αυτό;
Υπάρχει αντικειμενική αλήθεια. Αλλά είναι εξατομικευμένη και δύσκολα ανιχνεύσιμη και ο δρόμος για αυτήν: αρκετά μακρύς ή επίπονα σύντομος.
Ένα σκακιστικό παιχνίδισμα αλήθειας και ψεύδους, που πλέκεται, ηδονικά ύπουλα, με την τελική ανάδυση της καθαρότητας, σε μια ατέρμονη διαλεκτική αλληλοαντίκρουση και ένα ευφάνταστο αλληγορικό κείμενο.

Για τον συγγραφέα

Ο Μενέλαος Πειστικός (γεννημένος στη Θεσσαλονίκη στις 22 Αυγούστου του 1995) είναι συνθέτης και πιανίστας σύγχρονης κλασικής μουσικής και υποψήφιος Διδάκτωρ Μουσικής Σύνθεσης στο Faculty of Music του University of Toronto του Καναδά. Έχει κάνει Μεταπτυχιακό στη Μουσική Σύνθεση στο ίδιο πανεπιστήμιο ενώ είναι επίσης κάτοχος Πτυχίων μουσικής των Ανώτερων Θεωρητικών [Αντίστιξη, Φούγκα], Διπλώματος Σύνθεσης και του Πτυχίου στο Πιάνο από το Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης, καθώς επίσης και του Bachelor Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, με εστίαση στην Κοινωνική Ψυχολογία. Ως συνθέτης, το 2019 κέρδισε το 3ο Βραβείο και το 1ο Βραβείο Κοινού στον Παγκόσμιο Διαγωνισμό Σύνθεσης για κουαρτέτο εγχόρδων «7th Molinari String Quartet Composition Competition», που διεξήχθη στο Μόντρεαλ του Καναδά, για το έργο του «For Sun’s light», ενώ το 2018 κέρδισε το 2ο Βραβείο στον Παγκόσμιο Διαγωνισμό Σύνθεσης για σόλο πιάνο «4th Opus Dissonus Composition Competition» στη Βραζιλία, για το κομμάτι του «On the Vision and the Riddle». Η μουσική του έχει ερμηνευτεί από διακεκριμένους ερμηνευτές και σύνολα, όπως η Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης, το Molinari String Quartet, το Ergon Ensemble, το σχήμα κρουστών Kong Duo, το UofT Percussion Ensemble κ.α., σε χώρους όπως το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης, το Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, η Αίθουσα Τελετών ΑΠΘ, το Walter Hall Toronto κ.ά. To βιβλίο «Μακάριοι Θεατές» αποτελεί την πρώτη του έξοδο στον κόσμο της συγγραφής.

Και ακόμη: O Μενέλαος επιλέγει 5 αγαπημένες του πρώτες προτάσεις.

Χένρι Μίλλερ, Τροπικός του Αιγόκερω: “Once you have given up the ghost, everything follows with dead certainty, even in the midst of chaos”

Άλντους Χάξλεϊ, Το Νησί:  “«Προσοχή», ακούστηκε μια φωνή, κι ήταν σαν ένα όμποε ν’ απόκτησε ξαφνικά ανθρώπινη λαλιά.”

Αλμπέρ Καμύ, Ο Μύθος του Σισύφου: “Οι σελίδες που ακολουθούν πραγματεύονται μια παράλογη ευαισθησία που βρίσκεται σκόρπια στον αιώνα μας – κι όχι μια παράλογη φιλοσοφία γα την οποία, ακριβολογώντας, θα λέγαμε ότι είναι άγνωστη στην εποχή μας.”

Ντον Ντελίλλο, Zero K: “ Όλοι θέλουν δικό τους το τέλος του κόσμου.”

Ίρβιν Γιάλομ, Στον Κήπο του Επίκουρου: “Η συνείδηση του εαυτού είναι ένα υπέρτατο δώρο, ένα θησαυρός πολύτιμος όσο η ζωή.”

Ο Μενέλαος στο Instagram.

Ακούστε την μουσική του