Ο Κάρολος Μιχαηλίδης, γνωστός ως #thefoodarchitect, ζει στην Αθήνα και εργάζεται ως ελεύθερος επαγγελματίας τα τελευταία σχεδόν 10 χρόνια.
Είμαι αδειούχος αρχιτέκτονας, αγαπάω το design και τα ταξίδια, παθιάζομαι με το φαγητό και οτιδήποτε έχει να κάνει με αυτό - την παράδοση του, την προετοιμασία, το μαγείρεμα και να το μοιράζομαι με άλλους δίνοντας χαρά μέσα από αυτό.
Ολοκλήρωσα τις προπτυχιακές σπουδές μου στο Τμήμα Αρχιτεκτονικής και Πολιτικών Μηχανικών, του Πανεπιστημίου του Bath στο Ηνωμένο Βασίλειο (2007-2011). Στη συνέχεια το μεταπτυχιακό μου στην Αρχιτεκτονική, τον Αστικό Τομέα και τις Επιστήμες της Κατασκευής στο Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο Delft, στην Ολλανδία (2012-2014).
Μετά τις σπουδές μου δούλεψα σε αρχιτεκτονικά γραφεία στο Παρίσι, το Λονδίνο και την Αθήνα μέχρι που το 2014 επέστρεψα στην Ελλάδα και άρχισα να εργάζομαι ως ελεύθερος επαγγελματίας και να εκπονώ ατομικό ή συλλογικό έργο με συμμετοχές και διακρίσεις σε διεθνείς και ευρωπαϊκούς αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς. Σε επίπεδο έρευνας με ενδιαφέρει η αρχιτεκτονική και η σχεδίαση του χώρου σε σχέση με την προετοιμασία του φαγητού και την μαγειρική.
Η μαγειρική ξεκίνησε ως ανάγκη αλλά και τρόπος έκφρασης όταν έφυγα στην Αγγλία και για λόγους οικονομίας χρειάστηκε να μαγειρεύω συχνά στο σπίτι. Μετά από χρόνια ενασχόλησης με την μαγειρική, το 2019 δημιούργησα την ιστοσελίδα μου www.thefoodarchitect.gr οπού μοιράζομαι το πάθος μου για το φαγητό. Για μένα το τραπέζι είναι ένας τόπος συνάντησης, ένας χώρος συγκέντρωσης, πηγή διατροφής και θρέψης, γιορτής, ασφάλειας και ικανοποίησης.
Από τα πρώτα στάδια των σπουδών μου στην Αρχιτεκτονική, με γοήτευε το φαγητό. Αυτό οδήγησε σε μια συνεχόμενη έρευνα, εξετάζοντας τα όρια και βρίσκοντας τρόπους σύνδεσης αυτών των δύο. Σε πολλά από τα project μου μελέτησα τη σχέση μεταξύ μαγειρικής και σχεδιασμού και πώς το φαγητό και ο χώρος συνδέονται και μπορούν να αλληλοεπιδράσουν. Η πτυχιακή μου εργασία ήταν μια σχολή μαγειρικής που είχε μέσα κήπους για καλλιέργεια, ένα εστιατόριο και μια αγορά. Η έρευνα για αυτό το project με έκανε να ανακαλύψω πολλά πράγματα για τον κύκλο του φαγητού: από την παραγωγή της πρώτης ύλης, στην συλλογή, την επεξεργασία, το μαγείρεμα και τέλος την κατανάλωση.
Το ένα project που δουλεύουμε τους τελευταίους 10 μήνες και βρισκόμαστε στο στάδιο της κατασκευής είναι το WeCook. To wecook είναι μια νέα ελληνική πλατφόρμα που αγαπά το ποιοτικό φαγητό και έρχεται να δώσει έμπνευση και ώθηση σε νέους σεφ και μάγειρες για να ξεκινήσουν τη δική τους μικρο-επιχείρηση μέσα από το μοντέλο του shared kitchen / virtual restaurant. Είναι η πρώτη πλατφόρμα shared kitchen στην Ελλάδα, που σκοπό έχει να δώσει την ευκαιρία σε κάθε μάγειρα και μαγείρισσα να ευδοκιμήσει, σε ένα ανεξάρτητο και δίκαιο περιβάλλον χωρίς ιεραρχίες. Δημιουργούμε μια ανοιχτή, ζωντανή κοινότητα επαγγελματιών και μη, οι οποίοι μαγειρεύουν δίπλα-δίπλα σε πλήρως εξοπλισμένες κουζίνες, ενώ εμείς παρέχουμε όλη την απαραίτητη υποστήριξη για να απογειώσουν τη μικρο- επιχείρησή τους.
Έτσι οι μάγειρες και μαγείρισσες της οικογένειας του wecook μπορούν να αφοσιωθούν αποκλειστικά στη δημιουργία των πιάτων τους και του εξειδικευμένου μενού τους και να προσφέρουν καθημερινά, νόστιμα γεύματα φτιαγμένα με φαντασία και αγάπη. Πιστεύουμε ότι το μέλλον είναι κοινό. Ότι το μαγικό συστατικό για μια πιο βιώσιμη εστίαση είναι να μοιραζόμαστε και να συνεργαζόμαστε περισσότερο. Για μένα είναι μια ευκαιρία όλες οι εμπειρίες και η γνώση που έχω καλλιεργήσει τόσα χρόνια να τα συσπειρώσω σε ένα project.
Το δεύτερο project που ξεκινήσαμε ένα χρόνο πριν είναι το ĒTHRIO. Η ιδέα αφορά την πρωτοβουλία 4 νέων της Αθήνας να αναγεννήσουν ένα μοναδικό διατηρητέο οίκημα επί της οδού Βαλτετσίου 47 στην περιοχή των Εξαρχείων σε έναν σύγχρονο χώρο πολλαπλών δράσεων- ένα hub. Ένα οίκημα το οποίο είναι κηρυγμένο ως μνημείο - ένα από τα λίγα αστικά κτίρια της Νεοελληνικής περιόδου σε μια περιοχή με έντονο παλμό και άμεση σύνδεσης με τον δημόσιο χώρο. Στόχος, να πραγματοποιήσουμε δράσεις κοινωφελούς χαρακτήρα οι οποίες θα συμβάλλουν στην ανάδειξη αθλητικών, καλλιτεχνικών και φιλανθρωπικών ενεργειών - ειδικότερα με το πέρας μια εποχής αναστολής της καθολικής ελευθερίας και της κοινωνικής συνδιαλλαγής - ενώ παράλληλα γινόμαστε αρωγοί στην αναβάθμιση των Εξαρχείων, μιας σημαντικής περιοχής της Αθήνας με μακρά ιστορικό, πολιτικό και πολιτιστικό ενδιαφέρον.
Στο ĒTHRIO ξεκινήσαμε και το πρώτο supper club, δηλαδή ΄΄μυστικά΄΄ dinners για μέχρι 30 άτομα. Ο στόχος είναι σε συνεργασία με νέους και γνωστούς chefs, να δημιουργούμε εξατομικευμένα θεματικά δείπνα. Οι καλεσμένοι έχουν την ευκαιρία να εντρυφήσουν στον χώρο της γαστρονομίας και να ζήσουν μια πρωτόγνωρη εμπειρία, ένα μοναδικό δείπνο αισθήσεων που το μοιράζονται με αγνώστους. Αυτή είναι μια ιδέα μου μελετάω πολλά χρόνια και παρακολουθώ και επισκέπτομαι διάφορα που γίνονται σε άλλες χώρες. Όταν βρήκαμε το κτήριο με αυτό το καταπληκτικό αίθριο, ήταν το τέλειο μέρος για να στεγαστεί αυτή η ιδέα που ζυμωνόταν χρόνια και που έχει ως βάση το φαγητό αλλά συνδυάζει τον χώρο, τους ανθρώπους και είναι εν τέλη μια ολόκληρη τελετουργική εμπειρία.
Επαγγελματικά με την μαγειρική άρχισα να ασχολούμαι το 2014 όταν γύρισα στην Ελλάδα και παράλληλα με το αρχιτεκτονικό γραφείο μαγείρευα σε σπίτια σαν private chef σε πελάτες μιας φίλης που έφτιαχνε γλυκά και μου ανέθετε το κομμάτι του φαγητού. Αυτές οι πρώτες δουλειές με έκαναν να πιστέψω στις ικανότητες μου και να αποκτήσω αυτοπεποίθηση σε κάτι που είμαι αυτοδίδακτος.
Όταν έφτιαξα το website μου (www.thefoodarchitect.gr) ήταν η στιγμή που το hobby μου πήρε σάρκα και οστά και κατάλαβα πως θα γινόταν η βασική μου ενασχόληση. Άρχισα να μοιράζομαι συνταγές που μαγείρευα και φωτογράφιζα για χρόνια, εμπνευσμένες από τα ταξίδια μου και το μεσογειακό μου υπόβαθρο.
Επειδή με ενδιέφερε η δημιουργία και σύνθεση εικόνας και χώρου κάπως έτσι ήρθε το food styling και οι συνεργασίες ως food stylist και φωτογράφος με ελληνικές και ξένες εταιρείες, που τότε δεν ήταν και τόσο διαδεδομένο στην Ελλάδα. Συνέχισα το catering ως private chef, και να μαγειρεύω σε yoga retreats, και μετά ήρθε και η αρθρογραφία για τον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο όπως στο Monocle Magazine- Athens Travel Guide, Nomas Magazine #14, ΑΘΗνεα web portal, και στο The Greek Foundation.
Μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις που είχα να αντιμετωπίσω τα τελευταία χρόνια ήταν η συμμετοχή μου στο Top Chef τον περασμένο Σεπτέμβρη. Με κάλεσαν να συμμετάσχω και μετά από σκέψη αποφάσισα να το κάνω για να βγω από το comfort zone μου και να εκτεθώ σε κάτι που δεν φανταζόμουν ποτέ πως θα έκανα. Γνώρισα φανταστικούς ανθρώπους και ήταν τρομερή εμπειρία αλλά ήταν παράλληλα υπερβολικά αγχωτική για έμενα. Δεν ήταν τόσο η προβολή στην τηλεόραση, αλλά κυρίως η ένταση μιας τόσο μεγάλης παραγωγής αλλά και το γεγονός ότι ήμουν ο μόνος μη επαγγελματίας σε κουζίνα εστίασης. Με έκανε ωστόσο να συμφιλιωθώ σε έναν βαθμό με την εικόνα μου μπροστά από την κάμερα και να μάθω τα όρια μου.
Για εμένα η διαδρομή αυτή είναι ένα μόνιμο ψάξιμο και διερεύνηση χωρίς αναγκαστικά να γνωρίζω που θα με πάει και ποιος είναι ο τελικός προορισμός. Με ενδιαφέρει κάθε τι δημιουργικό και ψάχνω κάθε μέρα διαφορετικούς τρόπους να εκτονώνω τις ιδέες μου, χρησιμοποιώντας τις γνώσεις και τις εμπειρίες μου. Με γνώμονα λοιπόν το φαγητό φροντίζω με κάθε δουλειά να εμπλουτίζω τις γνώσεις μου και τις εμπειρίες μου και μου δίνουν ένα εφόδιο παραπάνω για την επόμενη πρόκληση. Μέχρι τώρα είμαι πολύ ικανοποιημένος με την πορεία που έχει χαραχτεί και με τις δουλειές και τις συνεργασίες που έχω κάνει, κάτι το οποίο έχει γίνει πολύ οργανικά.
Μου πήρε πολλά χρόνια να ξεφύγω από την ανάγκη της κοινωνίας – αλλά και δική μου- να έχω μια συγκεκριμένη ταμπέλα για το τι επαγγέλλομαι και τι κάνω. Πολλές φορές βρέθηκα σε θέση να πρέπει να διαλέξω είτε την αρχιτεκτονική ή το φαγητό για να περιγράψω την ιδιότητα μου. Μέχρι που αποφάσισα πως θα το κάνω με τον δικό μου τρόπο και τον δικό μου ρυθμό. Η μεγαλύτερη επιβεβαίωση ήταν πριν 2 χρόνια που μια καλή μου φίλη μου είπε, «για χρόνια δεν καταλάβαινα τι κάνεις, αλλά τώρα βγάζουν όλα απόλυτο νόημα». Εκεί κατάλαβα πως πρέπει να εμπιστεύομαι τον εαυτό μου και το ένστικτό μου αλλά και αυτό που παθιάζει τον καθένα.
Λόγω της αρχιτεκτονικής οι αναφορές και οι επιρροές έρχονται από πολλές διαφορετικές κατευθύνσεις και πολύ συχνά είναι και υποσυνείδητες. Συνήθως δεν θα είναι ένας αρχιτέκτονας ή καλλιτέχνης ή chef η πηγή έμπνευσης αλλά ένα συγκεκριμένο έργο, ένα πιάτο, μια ιδέα ή μια αίσθηση που θα με κάνει να σκεφτώ και να προβληματιστώ. Σίγουρα το Ινσταγκραμ είναι πηγή συσσωρευμένης πληροφορίας και εικόνας και θεωρώ πως αυτό είναι ένα από τα καλά του. Βέβαια έχει και τον κίνδυνο να χαθείς μέσα σε τόση πληροφορία. Μου αρέσει πολύ να επισκέπτομαι εκθέσεις που όμως μπορεί τελικά εντυπωσιαστώ και να περάσω περισσότερη ώρα τελικά παρατηρώντας το στήσιμο της έκθεσης, ή τα φώτα ή κάποια λεπτομέρεια στις κορνίζες των έργων.
Μια καλλιτέχνης και chef που τα τελευταία χρόνια παρακολουθώ και ταυτίζομαι είναι η Laila Gohar. Χρησιμοποιεί το φαγητό σαν εικαστική παρέμβαση αλλά και εργαλείο επικοινωνίας και εξερευνά τη φύση της ανθρώπινης αλληλεπίδρασης δημιουργώντας φαγώσιμα διαδραστικά installations. Ζει στην Νέα Υόρκη και συνεργάζεται με τις μεγαλύτερες εταιρείες στο χώρο της τέχνης, της μόδας και του design. Με εντυπωσιάζει ο τρόπος που σκέφτεται και δημιουργεί. Έχει έναν μοναδικό και απλό τρόπο να συνδυάζει τις αναμνήσεις της, με την κουλτούρα, το παρελθόν με το παρόν και τις επιρροές που λαμβάνει από κάθε τι γύρω της. Αυτό για έμενα είναι επιτυχία η ουσία της δημιουργικότητας.
Η πανδημία σίγουρα ήταν μια πρωτόγνωρη εμπειρία. Βέβαια πλέον με τις τόσες εξάρσεις και συναισθηματικές εναλλαγές και καταστάσεις μου είναι δύσκολο να την πλαισιώσω μονοδιάστατα. Πιστεύω πως και προσωπικά και επαγγελματικά με βοήθησε. Άρχισε ο κόσμος να μαγειρεύει γιατί είχε για πρώτη φορά τόσο ελεύθερο χρόνο και έκανα διάφορα διαδικτυακά μαθήματα μαγειρικής και σε συνεργασία με διάφορους άλλους μάγειρες/food bloggers και όλο αυτό δημιούργησε έναν τρόπο επικοινωνίας και διαδραστικότητας. Επίσης οι εταιρείες εκμεταλλεύτηκαν την δύναμη των μέσων δικτύωσης για προβολή και διαφήμιση οπότε δημιουργήθηκε μια νέα ανάγκη και νέοι τρόποι συνεργασιών. Το μόνο σίγουρο είναι πως τέτοιες δυσμενείς καταστάσεις οι άνθρωποι βρίσκουν τρόπο να γίνουν ευρηματικοί και πιέσουν τα όρια ρου εαυτού τους για να ξεπεράσουν κάθε εμπόδιο, είναι ένας μηχανισμός επιβίωσης.
Τι να περιμένει κάποιος όταν με προσλάβει; Αυτή είναι μια πολύ καλή ερώτηση. Χρειάστηκε να την απαντήσω όταν έφτιαχνα το website μου και έπρεπε να κάνω μια λίστα με τις υπηρεσίες που προσφέρω. Μπορώ να αναλάβω να μαγειρέψω για ένα private dinner, ή σε κάποιο event. Τώρα τον Ιούλιο και τον Σεπτέμβρη για παράδειγμα μαγειρεύω για ένα yoga retreat στην Κύθνο που θα διαρκέσει 1 εβδομάδα το καθένα και έχω φτιάξει το μενού και έχω αναλάβει όλο το κομμάτι του φαγητού. Παράλληλα αναλαμβάνω δουλειές ως food stylist, και πιο σπάνια και ως φωτογράφος, για εταιρείες ή εστιατόρια, είτε για την δημιουργία content ή και για video και διαφημιστικά. Πολλές φορές μαζί με την φωτογράφιση θα μου ζητηθεί να φτιάξω και κάποιες συνταγές με το προϊόν της εκάστοτε εταιρείας. Και το ίδιο για κάποιο εστιατόριο που έχει τύχει να φτιάξω το concept του μενού αλλά και τις συνταγές του. Και τα τελευταία χρόνια έχει μπει και η αρθρογραφία σαν ένα μέσο επικοινωνίας και έκφρασης που με κάθε ευκαιρία προσπαθώ να αξιοποιώ. Τέλος, αρχιτεκτονικά μπορώ να αναλάβω οποιοδήποτε project και ανάλογα το είδος, τις ανάγκες και τον χρόνο που χρειάζεται κρίνω τον τρόπο διαχείρισης. Είμαι ανοιχτός σε συνεργασίες με δημιουργικούς ανθρώπους από διαφορετικούς κλάδους γιατί έτσι συλλέγω εμπειρίες και γνώσεις. Αυτό που προσπαθώ πάντα είναι να δίνω τον καλύτερο μου εαυτό σε κάθε δουλειά που αναλαμβάνω, κατανοώντας τις ανάγκες του κάθε ανθρώπου/πελάτη βάζοντας την δική μου αισθητική και αντίληψη.
Σας ευχαριστούμε που διαβάζετε Θεία Γεύση. Αν θέλετε να λαμβάνετε τις εκδόσεις μας στο email σας μην παραλείψετε να γραφτείτε συνδρομητές δωρεάν. Αν πάλι θέλετε ακόμη περισσότερο περιεχόμενο και πλήρη πρόσβαση στο αρχείο μπορείτε να βρείτε την κατάλληλη συνδρομή ανάλογα με τις ανάγκες σας.